"(..)Θαρρείς πως υπάρχει μια γενική τάση αποξένωσης και χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε σαν robots."
Πολλές φορές σκέφτομαι την νέα γενιά. Τα μικρά παιδιά τα οποία τώρα είναι δημοτικό και αναλογίζομαι πως πέρασαν οι καιροί και πως έγιναν έτσι τα πράγματα.
Η κοινωνία μας αποξενώθηκε. Γέμισε ο κόσμος οθόνες. Ξυπνάς αντικρίζεις το κινητό σου, προγευματίζεις μπροστά από την τηλεόραση να βλέπεις πρωινάδικα τα οποία μιλούν για τον κάθε διάσημο που σε κάποια χρόνια δυστυχώς, δεν θα έχει και πολλή αξία, πας δουλειά μπροστά από το facebook.
Γενικότερα στην κοινωνία μας δεν υπάρχει επικοινωνία. Για παράδειγμα ακόμη και στις καφετέριες που πάμε με τους φίλους μας για να συζητήσουμε να χαλαρώσουμε λιγάκι απέναντι πάλι το χαζοκούτι να παίζει αηδίες και συ χωρίς κάποια αντίδραση να βλέπεις χωρίς ακόμη να το καταλάβεις.
Θαρρείς πως υπάρχει μια γενική τάση αποξένωσης και χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε σαν robots. Σπαταλούμε τις ώρες μας μπροστά από οθόνες για αμέτρητες ώρες χωρίς να αφιερωθούμε λίγο προς τον συνάνθρωπο μας. Χωρίς να περάσουμε με φίλους, χωρίς να έχουμε επικοινωνία με ένα άνθρωπο. Και στο τέλος της ημέρας δημιουργήται ένα κενό μέσα μας. Αυτό το κενό το μεταφέρουμε συνεχώς και αυτό που θέλει η ψυχή μας προσπαθεί να το βρει ανυπόμονα χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Έναν άνθρωπο να μιλήσουμε.
Πολλές φορές με ρωτούν γιατί δεν έχω τηλεόραση εκεί που μένω. Και γω τους αντιστρέφω την ερώτηση και τους λέω "Εσείς γιατί έχετε τηλεόραση;". Χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους να αγαπούν την ζωή, την φύση, τα πουλιά, το δάσος, τα δένδρα, τον άνθρωπο και κατ' επέκταση την Πατρίδα. Χαίρομαι όταν ο άνθρωπος ξέρεις να ζει δηλαδή να απορεί, να έχει αναζητήσεις, απορίες, προβληματισμούς, αισιοδοξία και να προσπαθεί να όνειρα του να τα κάνει πραγματικά ακόμα κι αν αυτά είναι σχεδόν αδύνατα. Μου θυμίζει και μια κουβέντα του Ερνέστο που είχε πει "Να είμαστε ρεαλιστές και να επιδιώκουμε το αδύνατο" ή ακόμα τον Ρήγα "Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά" που ελευθερία συλλογισμού σημαίνει ζωντάνια αγάπη για την ζωή.
Συνοψίζοντας, αν ο κόσμος δεν ήταν τόσο αποξενομένος ας φανταστούμε για λίγο πόσο πιο ωραία θα ήταν η ζωή μας. Τα πάντα γύρω μας. Και μετά ας προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Κάθε μικρή προσπάθεια είναι δυνατή. Και η πιο μικρή προσπάθεια γίνεται μεγάλη.
Η κοινωνία μας αποξενώθηκε. Γέμισε ο κόσμος οθόνες. Ξυπνάς αντικρίζεις το κινητό σου, προγευματίζεις μπροστά από την τηλεόραση να βλέπεις πρωινάδικα τα οποία μιλούν για τον κάθε διάσημο που σε κάποια χρόνια δυστυχώς, δεν θα έχει και πολλή αξία, πας δουλειά μπροστά από το facebook.
Γενικότερα στην κοινωνία μας δεν υπάρχει επικοινωνία. Για παράδειγμα ακόμη και στις καφετέριες που πάμε με τους φίλους μας για να συζητήσουμε να χαλαρώσουμε λιγάκι απέναντι πάλι το χαζοκούτι να παίζει αηδίες και συ χωρίς κάποια αντίδραση να βλέπεις χωρίς ακόμη να το καταλάβεις.
Θαρρείς πως υπάρχει μια γενική τάση αποξένωσης και χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε σαν robots. Σπαταλούμε τις ώρες μας μπροστά από οθόνες για αμέτρητες ώρες χωρίς να αφιερωθούμε λίγο προς τον συνάνθρωπο μας. Χωρίς να περάσουμε με φίλους, χωρίς να έχουμε επικοινωνία με ένα άνθρωπο. Και στο τέλος της ημέρας δημιουργήται ένα κενό μέσα μας. Αυτό το κενό το μεταφέρουμε συνεχώς και αυτό που θέλει η ψυχή μας προσπαθεί να το βρει ανυπόμονα χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Έναν άνθρωπο να μιλήσουμε.
Πολλές φορές με ρωτούν γιατί δεν έχω τηλεόραση εκεί που μένω. Και γω τους αντιστρέφω την ερώτηση και τους λέω "Εσείς γιατί έχετε τηλεόραση;". Χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους να αγαπούν την ζωή, την φύση, τα πουλιά, το δάσος, τα δένδρα, τον άνθρωπο και κατ' επέκταση την Πατρίδα. Χαίρομαι όταν ο άνθρωπος ξέρεις να ζει δηλαδή να απορεί, να έχει αναζητήσεις, απορίες, προβληματισμούς, αισιοδοξία και να προσπαθεί να όνειρα του να τα κάνει πραγματικά ακόμα κι αν αυτά είναι σχεδόν αδύνατα. Μου θυμίζει και μια κουβέντα του Ερνέστο που είχε πει "Να είμαστε ρεαλιστές και να επιδιώκουμε το αδύνατο" ή ακόμα τον Ρήγα "Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά" που ελευθερία συλλογισμού σημαίνει ζωντάνια αγάπη για την ζωή.
Συνοψίζοντας, αν ο κόσμος δεν ήταν τόσο αποξενομένος ας φανταστούμε για λίγο πόσο πιο ωραία θα ήταν η ζωή μας. Τα πάντα γύρω μας. Και μετά ας προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Κάθε μικρή προσπάθεια είναι δυνατή. Και η πιο μικρή προσπάθεια γίνεται μεγάλη.
